شوالیه های فقیر مسیح معبد سلیمان
فرقه شوالیه های”معبد ” مهمترین و تاثیرگذارترین گروهبندی شوالیه ها در قرون وسطی است . این گروه بر مبنای اصول مذهبی -نظامی بناشده بود که در حقیقت بدعتی در مسیحیت به حساب می آمد.با این حال به دلیل اهمیت و نقش این فرقه در جنگ های صلیبی به بزرگترین و محبوبترین سازمان شبه نظامی مذهبی در اروپا مبدل شد . فرقه شوالیه های معبد در زمینه اقتصادی و سیاسی اقدام به تشکیل سازمان های موازی نمود که بر حاکمیت شاهان محلی اروپا سایه می افکند . این “شوالیه های فقیر مسیح” که در طی دو قرن با شعار “خدا خواسته است” با “کفار” جنگیده بودند، به ثروتی افسانه ای دست یافتند ، اما در پایان جنگ های صلیبی توسط پادشاه کاتولیک فرانسه به رافضی بودن محکوم شدند و رهبرانشان تحت شکنجه به خیانت به مسیح ،تبانی با دشمن و همجنسگرای اعتراف نموده و در پاریس در آتش سوزانده شدند. با این حال بقایای این گروه در تاریخ اروپا نقش موثری داشتند.
تشکیل فرقه
در سال 1119 میلادی، 20 پس از تسخیر اورشلیم توسط مسیحیان و در گرماگرم جنگ های صلیبی ، گروه کوچکی از شوالیه های فرانسوی در محل معبد سلیمان ( مسجد الاقصی ) گرد آمدند و به منظور تامین امنیت راه های زیارتی و اماکن مقدس مسیحی هم قسم شدند .شرط عضویت شوالیه ها در این گروه نظامی – مذهبی واگذاری دارایی های شخصی ، پرهیز از رابطه جنسی ، و اطاعت مطلق از گروه بود .این” شوالیه های فقیر مسیح معبد سلیمان” که بر پایه سنت جوانمردی مسیحیان قرون وسطی گرد آمده بودند، تمامی توان خود را برای انجام وظایف دینی گذاشتند و در مدت کوتاهی به ستون فقرات نیروی نظامی مسیحیان در جنگ با “کفار” بدل شدند ، تا جایی که مسیحیان اورشلیم خواستار پادشاهی فرمانده آنان شدند اما او نپذیرفت و برای کسب حمایت مالی و گسترش فرقه به اروپا بازگشت.
آنها با تکیه بر رشادت ها و نقش شان در جنگ های صلیبی توسط کلیسای رم به رسمیت شناخته شدند و محبوبیت فرقه در میان مردم، پادشاهان اروپا را نیز به همکاری با شوالیه های معبد ملزم می کرد ، نجبا و شوالیه های غیر مذهبی نیز از ارتباط با فرقه برای خود کسب مشروعیت می کردند.
شوالیه های معبد در ایالت شامپاین فرانسه شورای گسترده ای از شوالیه ها و مقامات کلیسایی و مملکتی تشکیل دادند که از فرقه پشتیبانی تمام وکمالی کرد. مهمتر از همه ” برانارد دو کلروو” که از مقامات عالی کلیسا محسوب می شد ،شوالیه های معبد را پیروان راستین مسیح خواند و دفاع مسلحانه آنها را از زائران “جنگ خوب” توصیف کرد و با تدوین یک آییننامه برای شوالیه های معبد آنها را مدافعان واقعی مسیحیت و کلیسا خواند.از آنجا که تعلیمات شوالیه ها بر پایه اصول مذهبی و نظامی بسیار سختی قرار داشت، حقوق و امتیازات ویژه ای هم از سوی کلیسا به فرقه اهدا شد که آنها را از هر انتقادی حفظ می کرد و سازمان فرقه را در لایه ای از رمز و راز می پوشاند .و همین ویژگی نیز بر جذابیت و قدرت آن می افزود. رسمیت بخشیدن به آمیزش آموزه های دینی و قدرت نظامی ملیس و ستودن شوالیه های معبد سلیمان یکی از نتایج برگزاری این شورا بود. .آز سوی عامه پیروان کلیسا ، این شوالیه ها چون سربازان جان برکف مسیح قلمداد می شدند و بسیاری از شوالیه غیر مذهبی می کوشیدند در صف آنان قرار گیرند .
” فرقه “بزودی در سراسر اروپا شبکه وسیعی را سازماندهی کرد و اعضای جدیدی از میان نجبا و طبقات دیگر را در صفوف خود جذب نمودند:اگر شمار اولیه شوالیه های معبد بیش از هفت نفر نبود در دوره اعتلای آن در نیمه سده سیزدهم ده ها هزار شوالیه عضو داشت که در شبکه وسیعی در سراسر اروپا تعلیم نظامی می دیدند و یا به امور اقتصادی و تدارکاتی فرقه می پرداختند . این مقر ها که فرماندهی یا “کماندوری ” خوانده می شد در حقیقت ارگان های موازی حکومتی بودند . شمار آنها را در فرانسه بیش از 1200 و در بریتانیا 43 و در اسپانیا 35 گفته اند که در حوزه های گوناگون اجتماعی نقشی پررنگ داشتند. .
“فرقه” همچون بازوی نظامی “پاپ” در ایجاد حکومت موازی در مقابله با حاکمان محلی
وظیفه اصلی فرقه نگهبانی از راه های زیارتی و حفظ امنیت زائران بود. نقش شوالیه ها در مناطق مسلمان نشین به دلیل حملات مسلحانه پر رنگ تر می شد.(واژه ژاندارم- آدم مسلح، از این جا آمده است). در نخستین جنگ های صلیبی ، شوالیه های معبد و شوالیه های بیمارستانی (فرقه دیگری از شوالیه ها) به ترتیب نقش آوانگارد و پشتیبانی را داشتند. آنها در دومین جنگ های صلیبی** با پرداخت غرامت پادشاه فرانسه سنت لویی را که اسیر شده بود ، نجات دادند و در در سومین جنگهای صلیبی /1189-1192/ ریچارد شیردل پادشاه انگلستان را همراهی می کردند. در طی سده 12 و 13 میلادی ، “فرقه شوالیه های معبد” قویترین و حرفه ای ترین ارتش اروپا محسوب می شد . شوالیه های از سن زیر ده سال به آموزش نظامی می پرداختند و علاوه بر تکنیک های پیشرفته نظامی از بهترین تجهیزات نظامی زمان خود برخوردار بودند : در کنار هر شوالیه چندین خدمه، آنها را همراهی می کرد . شوالیه ها تعلیمات ویژه می دیدند تا در زمان دستگیری و شکنجه مقاومت کنند.
در 1139 ،پاپ اینوسان 8 از طریق یک سند مهر شده امتیازات مهمی را به دومین رئیس این فرقه واگذار کرد : از جمله آنها می توانستند روحانیونی برای خود داشته باشند. و بدین ترتیب آنها صاحب یک مقام روحانی هم شدند که تنها به پاپ پاسخگو بود و نتیجه اینکه یک قدرت موازی کامل در کنار حکومت های محلی گسترش می یافت .این حقوق همچنان توسط پاپ های بعدی افزوده شد حمایت پاپ در زمینه اموال و دهقانان این فرقه نیزتعمیم یافت.و هر کجا میان فرقه و مقامات مذهبی محلی مشکلی رخ می داد ، پاپ از این “سربازان خدا” حمایت می کرد.
شوالیه های فقیر مسیح “، صاحب ٍثروتمند ترین سازمان اقتصادی اروپا.”
شبکه ارتباطی شوالیه های معبد و تجربیات آنها در طول جنگ ، آین گروه را در جایگاه ویژه ای از اقتصادی قرار می داد ، فرقه زمین های مزروعی وسیعی را به عنوان وقف یا هدیه از ثروتمندان دریافت کرده بود و با توجه به تجربیاتی که از کشاورزی حوزه مدیترانه داشت ، دست به نوآوری هایی در زمینه تنوع محصول و شیوه های کاشت ، زد. اما نقطه قوت آنها در زمینه شناسایی راه های دریایی و ایجاد ارتباطات گسترده ای با بازرگانان شرق بود. “شوالیه های فقیر مسیح” در مدت کوتاهی به چنان جایگاهی دست یافتند که بخش اعظم امور مالی اروپا زیر نظر آنها صورت می گرفت و حتی شاهان کشور های اروپایی نیز وامدار ایشان بودند. هر کجا می شد ثروتی بدست آورد ، فرقه بدان چنگ می انداخت : از کشاورزی گرفته تا کارگاه های آجر و سفال پزی و رنگرزی… تا امور تجاری ( فرقه به دستور پاپ از پرداخت مالیات و هزینه راهداری معاف بود). در امور مالی. و بانکداری ” فرقه” مبتکر اولین کارت های اعتباری کد دار بود:.
زائران اورشلیم از فقیر و ثروتمند اموال و اسناد قیمتی خود را در اختیار مقر محلی تامپیله قرار می دادند و در ازای آن، مدارکی همراه یک رمز دریافت می کردند. با عرضه این مدرک در طول راه به بخش محلی فرقه آن را نقد می کردند و بدین ترتیب اموالشان از تاراج باجگیران میان راه در امان می ماند .”معبد” نخستین بانک بین المللی در اروپا بود . دریافت بهره از پول که در مسیحیت حرام شناخته می شد به فتوای اهل کلیسا به عنوان “هزینه کار” محسوب و مجاز دانسته شد و “معبدیان: از این راه درآمد هنگفتی بدست اوردند .آنها را به ثروتمندترین موسسه اروپا تبدیل شدند .
پایان کار شوالیه های معبد در فرانسه
از تسخیر سرزمین مقدس در پایان سده دوازده توسط صلاح الدین ایوبی ، شوالیه های معبد مقر خود را به “کماندری ” بندر اکر (حیفا) منتقل نمودند . پس از چند دهه ترکان سلجوقی کل منطقه را تسخیر نمود ند و این بار معبدیان به جزایر مدیترانه رانده شدند.
شکست آنها در جنگ در سرزمین مقدس ، موقعیت ممتاز شان در غرب را به خطر انداخت. ، “معبدیان “مجددا به کشورهای مختلف اروپا برای جلب حمایت حاکمان محلی سفر کردند ، اما دیگر شور مذهبی دو سده پیش از میان رفته بود.
قدرت روزافزون ” شوالیه های فقیر مسیح ” در اروپا ، بر شمار رقبا و دشمنان آن ها نیز روز به روز می افزود : بازرگانان و پیشه وران از امتیازات بی دلیل این رقیب بزرگ در تنگنا قرار داشتند ، توده های دهقانی که بر روی زمین های آنان کار می کرند نیز این شوالیه ها را چون فئودال های سابق به حساب می آورند و حکام محلی از قدرت سیاسی این سازمان موازی ناخشنود بودند و از سوی دیگر در بدنه اصحاب کلیسا نیز مخالفت های شدیدی با شوالیه هایی که قدرت مستقل مذهبی داشتند ، بوجود آمده بود .
در این میان در سرزمین اصلی انها ، فرانسه، ا اکنون نوه “لویی مقدس” حکومت میکرد .: پادشاه فرانسه” فیلیپ لوبل” خود را کاتولیک تر از پاپ می دانست و و با تهدید پاپ قدرت خود را گسترش داده بود . اما خزانه دولتی خالی بود وبدهی هنگفتی به “شوالیه های فقیر” داشت.ه او با یک توطئه دقیق دستور دستگیری شوالیه ها صادر نمود در روز جمعه 13 اکتبر 1312تمامی مقر های شوالیه ها تسخیر و دارایی های (کماندوری) توقیف گردید . سران شوالیه ها در زیر شکنجه به بیش از صد جرم و از جمله خیانت به مسیح و همجنسگرایی و..اعتراف نمودند و دادگاه های نمایشی به رغم مخالفت اولیه کلیسا حکم اعدام آنها را صادر نمود .و فرمانده آنها در پاریس به شعله آتش سپرده شد.
نقش شوالیه ها در آینده اروپا
پیش از قتل عام شوالیه های فقیر مسیح در فرانسه ، آنها این خطر را احساس کرده بودند و بسیاری از اموال فرقه را به جا های امن و از جمله در اسپانیا و پرتقال و بریتانیا منتقل نمودند. در اسپانیا شوالیه ها از گذشته نیز در جنگ حاکمان محلی در مقابل اعراب شرکت داشتند و نقش مهمی در باز پس گیری این سرزمین ها از مسلمانان ایفا نموده بودند. .پس از سرکوب در فرانسه بسیاری از باقیمانده گان به شبه جزیره ایبری گریختند و به کمک آنها پرتغال پیش از اسپانیا از اعراب باز پس گرفته شد و یکی از همین شوالیه ها به عنوان نخستین پادشاه پرتغال برگزیده شد. آشنایی با آبراه ها باعث تقویت ناوگان های کشتیرانی پرتغال شد از جمله ،اسکودو گاما با ناوی که که پرچم شوالیه های معبد را داشت” دماغه نیک “در جنوب آفریقا را کشف نمود و دیگر دریانوردان پرتغالی از خلیج فارس ، تا هند و فیلیپین را در نوردیدند و علاوه بر کسب ثروت فراوان ، در همه جا روحانیون به ترویج دین مسیح پرداختند.
اگر “شوالیه های فقیر مسیح معبد سلیمان” نتوانسته بودند از مقبره خالی مسیح در اورشلیم دفاع کنند ، اما توانستند که پیام او را به “سرتاسر زمین های تازه کشف شده ” برسانند و بومیان زیادی را به آیین او در آورند و مهمتر اینکه با حاکمیت بر راه های تجاری جهان نخستین امپراتوری اروپایی را بر بخش یزرگی از جهان مستقر نمایند.
